Interview met Ivan Degrieck, organisator 'BRUGGE LOOPT'.

---

10 juni 2011

IVAN DEGRIECK: LOPEN ALS LEVENSHOUDING BRUGGE LOOPT VOOR SOS KINDERDORPEN KINSHASA OP 3 JULI 2011

Het continent van de lopers. Dat is Afrika. Dat zegt Ivan Degrieck. Negentien Belgische titels op afstanden tussen 10 en 50 km. Internationale topper in het berglopen en wereldkampioen en coach op het terrein van het ultralopen.

Hij organiseert op 3 juli 2011 de tweede editie van 'Brugge Loopt', ten voordele van SOS Kinderdorpen in Kinshasa. Zou Ivan Degrieck zich Abebe Bikila herinneren, the barefoot runner uit Ethiopië? Hij bezorgde Afrika de eerste gouden Olympische medaille op de Spelen van Rome in 1960. Hij won -blootvoets – de marathon en legde de fundamenten voor de Afrikaanse loopcultuur. Bikila leefde voor het lopen, vanuit een simpele gedachte. Ik loop, dus ik leef. Zo denkt ook Ivan Degrieck erover.

'Lopen als levenshouding. Ik kan er van meepraten. Vandaag ben ik 51 en militair van beroep. Momenteel werk ik bij de Seakings, de helicopterbasis van Koksijde. Ik beoefen de sport nog dagelijks, intussen bijna dertig jaar. Berglopen is mijn passie. Als trainer leidde ik het Belgische nationale team tussen 1988 en 1993 naar goud, zilver en brons op de discipline van het ultralopen. Wat is 'ultralopen'? Een verzamelnaam voor koersen met langere afstanden dan de marathon. Het lopen staat centraal in mijn leven. Het heeft mij veel gegeven. Ik heb de wereld gezien, mijn gezondheid verbeterd en vrienden gemaakt. Dankzij het lopen heb ik mijn mentale blik verruimd en mijn lichaam leren kennen. Idolen had ik niet, ik dweepte niet. Integendeel, aan zelfvertrouwen had ik niet meteen gebrek. Ik kom uit de generatie van Vincent Rousseau. Tijdens een wedstrijd in Frankrijk maakte iemand mij attent op het feit dat ik links van hem liep. Ik antwoordde: 'Vertel hem dat hij zich naast Ivan Degrieck bevindt.' Dat typeerde mij. Ik had geen schrik om de koers in handen te nemen, ook al vertrok ik vanuit een kansloze positie.

Lopen als levenshouding staat voor mij ook voor 'lopen voor gezondheid'. Ziedaar mijn motto. Het is goed voor je lichaam. Het bestrijdt vele kwalen. Bovendien blijft het goedkoop. Lopen geeft mensen een doel in hun leven. Ik denk aan het te lijf gaan van overgewicht, diabetes, astma. Je kunt lopen in je eentje, dus het krikt ook je zelfbeeld op. Of je geniet ervan in groep: zo leer je nieuwe mensen kennen.

Lopen voor gezondheid dekt bij mij wel een dubbele lading. Met name het goede doel. We trekken onze schoenen aan om mensen te helpen die het slechter hebben. Daarom slaat onze gelijknamige VZW twee vliegen in één klap: we lopen voor onze gezondheid en voor die van anderen! In Afrika lopen mensen uit zichzelf, het barst er van het talent. Ze zien in de sport ook een potentiële toekomst. Een Afrikaan loopt, zoals een Braziliaan voetbalt.

Met SOS Cameroon heb ik sinds 2000 het dorpje Buea gesteund. Ik leerde het kennen via een bergloop met de Belgische militaire ploeg en na een ontmoeting met een plaatselijke atlete. De wedstrijdomstandigheden tarten alle verbeelding: hellingspercentages van meer dan 30% op lavastenen en met een temperatuur van 35 graden. Ik beleefde er successen – zege in de internationale halve marathon – en botste er op ontgoochelingen – een barst in mijn enkel. Ik daalde er tot in de diepste armoede af.

De ellende greep me meteen naar de keel. De school heeft geen middelen om les te geven, medische steun ontbreekt en mensen moeten elke dag knokken voor een beetje voedsel. Toch proef ik er levensvreugde. Terwijl wij ons druk maken over de tweede auto die niet in de garage kan, hebben zij geen drinkbaar water, geen kleren, geen schoenen.

Van SOS Cameroon stapte ik naar SOS Kinderdorpen. Ik kwam in contact met SOS-ambassadeur Kim Gevaert en ik besloot om te beginnen met Brugge Loopt. Het organiseren gaat mij goed af, ik beschouw het als een geschenk voor wat het lopen mij geboden heeft. Ik heb een platform neergezet waaraan iedereen kan participeren. Vorig jaar namen 606 mensen deel. Men loopt zestien kilometer – of tien mijl – van de binnenstad naar het Jan Breydelstadion. Ik hou de prijzen wel laag, zodat de deelnemers niet het gevoel krijgen dat ze verplicht worden tot het leveren van een bijdrage aan SOS. De eerste editie bracht 2737 Euro op. We beginnen op bescheiden basis maar geef mij drie jaar en je zult zien dat het een topwedstrijd wordt met enkele duizenden deelnemers. Ik ben wereldkampioen geweest als trainer, zette een WK neer als organisator – Torhout 2002 – en wil ook hier een klassieker van maken. Brugge Loopt als uithangbord van SOS Kinderdorpen, ten voordele van haar nieuwe gemeenschap in Kinshasa. Lopen voor gezondheid, hier en ginder. Daar doe ik het voor. Meer moet dat niet zijn. Lopen als levenshouding. Ik loop, dus ik leef.'